ارزیابی اثرات مقدار و نحوه ی مدلسازی میرایی ذاتی بر پاسخ های غیرخطی قاب های خمشی فولادی کوتاه مرتبه

تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی به عنوان مناسبترین ابزار برای شناخت رفتار واقعی سازه ها تحت اثر تحریکات لرزه ای به شمار می آید. میزان اعتبار نتایج حاصل از این تحلیل به طرز قابل توجهی به نحوه ی مدلسازی، جزییات و پارامترهای معرفی شده بستگی دارد. یکی از جنبه های مهم در مدلسازی دینامیکی، روش معرفی میرایی ذاتی سازه و مقدار نسبت میرایی (ξ) می باشد که در سالیان گذشته تحقیقات چندانی راجع به تاثیرات آن ها بر پاسخ های غیرخطی قاب های خمشی فولادی انجام نشده است و استفاده از روش رایلی با نسبت میرایی 5% به عنوان یک روال در بین محققین مرسوم بوده است. در تحقیق حاضر سعی شده تا اثرات مقدار و نحوه ی معرفی میرایی ذاتی بر پاسخ های غیرخطی قاب های خمشی فولادی مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور یک سازه 4 طبقه که در سال 2007 بر روی میز لرزه ای آزمایش شده است به عنوان معیار در نظر گرفته شده و در نرم افزار OpenSees شبیه سازی گردیده است. میرایی ذاتی برای این سازه به 3

متناسب با جرم و سختی (فرض رایلی)، متناسب با جرم و متناسب با سختی، با در نظر گرفتن 5 مقدار متفاوت نسبت میرایی (0.01, 0.02, 0.03, 0.04, 0.05=ξ) تعریف شده است. پس از انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی برای این مدل ها، پاسخ های نرم افزاری و آزمایشگاهی مورد مقایسه قرار گرفته و میزان خطای آن ها استخراج گردیده است. نتایج بیان می دارد که کاهش نسبت میرایی منجر به کاهش خطای پاسخ های سازه ای به خصوص برای برش و لنگر واژگونی می شود. استفاده از نسبت میرایی 5% برای تحلیل غیرخطی قاب های خمشی کوتاه مرتبه مناسب نیست و دراکثر موارد منجر به پاسخ های دست پایین می شود. در ضمن مدل های میرایی متناسب با جرم و رایلی دقت بالاتری در مقایسه با میرایی متناسب با سختی دارند و خطای کمتری را نشان می دهند.