مطالعه آزمایشگاهی اثر غلظت محلول های سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید و دمای ساخت بر زمان گیرش و مقاومت فشاری ملات ژئوپلیمری

ژیوپلیمرها به عنوان یک بتن بدون سیمان توجه بسیاری از محققین را در سال های اخیر جلب کرده است. در ساخت این نوع بتن ها به جای سیمان از مواد مختلفی (دارای ساختار آلومینوسیلیکاتی) مانند متاکایولن، زیولیت و... استفاده می شود. برای تشکیل ماده چسباننده از محلول های شیمیایی جهت تکمیل فرآیند ژیوپلیمرازاسیون استفاده می شود. تهیه محلول های شیمیایی معمولا گرمای زیادی آزاد می کند. در این تحقیق از سرباره کوره های آهنگدازی به عنوان جایگزین سیمان و از محلول های سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید به عنوان محلول های شیشمایی استفاده شده است. در این تحقیق اثرات مواد شیمیایی و دمای ساخت در خواص تازه و سخت شده خمیر و ملات ژیوپلیمری ارزیابی شده است. بدین منظور 20 نسبت اختلاط مختلف ساخته شد و زمان گیرش، دمای ساخت، مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته برای آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد هرچه میزان مواد شیمایی بیشتر باشد زمان گیرش کمتر شده و همزمان دمای ساخت و مقاومت فشاری بیشتری در نمونه ها بدست آمده است. .همچنین در بین دو محلول سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید، اثرات غلیظ تر کردن محلول سیلیکات سدیم در افزایش مقاومت و کاهش زمان گیرش بیشتر است. اثر این دو محلول بر دمای ساخت نیز بررسی شد و برای بررسی معنی داری رابطه بین آن ها تحلیل آماری صورت گرفت. همچنین رابطه بین مدول الاستیسیته ملات های ساخته شده با مقاومت فشاری بدست آمد. عکس های میکروسکوپ الکترونی نمونه ها با بیشترین و کمترین میزان مقاومت نشان داد، بیشتر بودن مواد شیمایی و دمای ساخت موجب تشکیل بیشتر ژل ژیوپلیمر سخت شده گردیده و عرض ترک های مشاهده شده در طرح با محلول های شیمیایی کمتر، نزدیک به 3 برابر بیشتر است. همچنین آزمایش پرتو نگاری اشعه X برای نمونه ها نشان داد شدت بازتابش در نمونه با مقاومت پایین بیشتر بوده که حاکی از کمتر از تشکیل شدن ژیوپلیمر سخت شده به دلیل کاهش غلظت مواد شیمیایی بوده است