طراحی لرزه ای بهینه سازه های با میراگر پسماندی با در نظر گرفتن انعطاف پذیری خاک

استفاده گسترده ی سیستم های اتلاف انرژی موجب شده است تا محققان به دنبال بهینه سازی مشخصه های مکانیکی این سیستم ها جهت بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها باشند. تا کنون تحقیقات قابل توجهی بر روی بهینه سازی سازهای پای ثابت دارای میراگرهای غیرفعال انجام شده است. از طرفی مطالعات اخیر نشان داده است که اثر اندرکنش-خاک سازه می تواند به طور قابل توجهی الگوی بار لرزه ای بهینه سازه های ارتجاعی و خصوصا غیر ارتجاعی را تحت تاثیر قرار دهد. دراین تحقیقات الگوریتمهای بهینه سازی جدیدی برای طراحی لرزه ای بهینه سازه های برشی با در نظرگرفتن اثر انعطاف پذیری خاک (اندرکنش خاک-سازه) ارایه شد. هرچند که مطالعات بسیار محدودی در رابطه با بهینه سازی لرزه ای اینگونه ساز ها با حضور میراگرها مطرح شده است. در این مطالعه، با ارایه ی یک الگوریتم پیشنهادی مبتنی بر توزیع خسارت یکنواخت بر روی سازه های برشی معادل ، اثر اندرکنش خاک-سازه بر توزیع بهینه میراگرهای پسماندی مورد مطالعه ی پارمتریک قرار می گیرد. بدین منظور ساز های برشی معادل با سازه های فولادی واقعی دارای میراگر های پسماندی واقع بر بستر انعطاف پذیرتحت اثر 15 شتابنگاشت زمین لرزه ی دور از گسل که بدون پالس می باشند بهینه شده و اثر پامتر های موثر اندرکنشی در پاسخ بهینه مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این مطالعه حاکی از آنست که استفاده از الگوریتم پیشنهادی برای دستیابی به توزیع بهینه میراگر های پسماندی با احتساب اثر اندرکنش خاک-سازه، امکان آن را فراهم می آورد که با توزیع مناسب میراگرهای پسماندی، عملکرد لرزه ای سازه اولیه تا حد قابل توجهی افزایش یابد. همچنین نتیجه گرفته شد که اثر پارامترهای کلیدی اندرکنشی مانند فرکانس بی بعد و نسبت لاغری در نحوه ی توزیع الگوی بهینه کاملا قابل ملاحظه است، به نحوی که افزایش اثر اندرکنش-خاک سازه موجب افزایش بار لرزه ای در پای سازه و خصوصا در طبقه ی بام می شود که می تواند ناشی از افزایش انعطاف پذیری سیستم خاک-سازه نسبت به حالت پای ثابت و اثر قابل توجه مودهای بالاتر باشد.