ارائه الگوی کاهش آسیب پذیری مواد مخدر صنعتی در بین کارکنان وظیفه فرماندهی مرزبانی مطالعه موردی: مرکز آموزش مرزبانی ولیعصر

امروزه مصرف مواد مخدر صنعتی و آسیب های آن، درحال توسعه بوده و متوجه سربازان مرزبانی نیز می شود. بنابراین نظر به توسعه سریع و شدت آسیب ها، تدوین پژوهش هایی که بتواند از وسعت و شدت گرفتن آسیب های مزبور، در ابعاد سلامت فردی و جمعی سربازان مرزبانی بکاهد، دارای اهمیت و ضروری بوده و جزء دغدغه های فرماندهان مرزبانی است. هدف این پژوهش، بررسی راه کارهای کاهش آسیب های مواد مخدر صنعتی در بین سربازان مرزبانی است. روش انجام این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر گردآوری داده ها، میدانی و ازنظر ماهیت و نوع مطالعه، اکتشافی می باشد. روایی پرسشنامه صوری بوده و مورد تایید کارشناسان مرزبانی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه به کمک آلفای کرونباخ برابر 903/0 محاسبه و تایید گردید. جامعه آماری شامل 301 نفر از فراگیران بالای فوق دیپلم و لیسانس مرکز آموزش مرزبانی حضرت ولیعصر (عج) زابل می باشند که در معرض آسیب مصرف مواد مخدر صنعتی بودند. منطبق با نمونه گیری موارد خاص یا یگانه، پرسشنامه ای شامل چهار معیار اصلی و 16 زیرمعیار به صورت هدفمند، بین 100 نفر توزیع گردید. بررسی آزمون کولموگروف-اسمیرنوف نشان داد: داده های پژوهش از توزیع نرمال پیروی نمی کنند. درنهایت داده های جمع آوری شده به کمک آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار Smart PLS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد، بین راهکارهای حمایت، آموزش، آگاهی و مشاوره به سربازان مرزی با کاهش آسیب های مواد مخدر صنعتی، رابطه مثبت و معناداری برقرار است و تقویت هریک از این عوامل، سبب کاهش آسیب های مواد مزبور خواهد شد. اما حمایت از سربازان مرزبانی با ابعاد پنج گانه آن، بیشترین میزان کارآمدی را در کاهش آسیب های این مواد دارد و مشاوره، آموزش و آگاهی در رده های بعدی قرار دارند.