اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای پس از انفارکتوس میوکارد در بیماران

 انفارکتوس حاد میوکارد نخستین و مهم ترین دلیل مرگ ومیر در ایران به شمار می آید که عوامل روان شناختی در بروز و تشدید این بیماری نقش اساسی دارند. 

هدف این مطالعه، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای در بیماران بعد از انفارکتوس میوکارد بود. 

پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بر پایه طرح آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری) بود که روی 30 بیمار مرخص شده با تشخیص انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی قلب نور شهر رشت در سال 1397 انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش (5 زن و 10 مرد) و کنترل (8 زن و 7 مرد) تقسیم شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسش نامه استرس ادراک شده و پرسش نامه راهبردهای مقابله ای بودند که پیش و پس از مداخله و نیز سه ماه بعد، تکمیل شدند. برای گروه آزمایش هشت نشست آموزش 90دقیقه ای هفتگی رفتاردرمانی دیالکتیک به مدت دو ماه برگزار شد. واکاوی داده ها با آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی انجام شد. 

پس از مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک در گروه آزمایش، میانگین نمره استرس ادراک شده (6/21=P<0/05 ، F) و راهبرد هیجان مدار (15/20=P<0/001 ، F)، کاهش معنی دار و میانگین نمره راهبرد حل مسئله (5/00=P<0/005 ، F) افزایش معنی دار داشت. 

رفتاردرمانی دیالکتیک بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای بیماران بعد از انفارکتوس میوکارد موثر است.