مقایسه سنجش کلستئاتوم مانده در دو روش تمپانوماستوئیدکتومی CWD و ICW با کنترل آندوسکوپی در کلستئاتوم گوش میانی و ماستوئید

روش تمپانوماستوییدکتومی با برداشت دیواره خلفی (CWD) از طریق جراحی، درمان استاندارد کلستیاتوم به شمار می رود، ولی این روش با پیامدهای فراوانی همراه است. روش دیگر تمپانوماستوییدکتومی، با نگهداری دیواره خلفی (ICW) است که ناهنجاری کمتری دارد، ولی دسترسی به رسس های گوش میانی در آن دشوارتر از روش CWD است. در این بررسی برای دسترسی به رسس های گوش از آندوسکوپ استفاده شد که با میکروسکوپ در دسترس نیستند.

هدف این بررسی مقایسه کلستیاتوم باقی مانده در دو روش تمپانوماستوییدکتومی CWD و ICW با کنترل آندوسکوپی در کلستیاتوم گوش میانی و ماستویید بود.

در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، چهل بیمار دچار کلستیاتوم گوش میانی مراجعه کننده به بیمارستان امیراعلم که کاندیدای تمپانوماستوییدکتومی بودند، وارد مطالعه شدند. سپس، یکی از روش های ICW آندوسکوپی یا CWD بدون نیاز به بازسازی زنجیره انجام می شد. جراحی بیماران در ماه های سه، شش، نه ودوازده معاینه میکروسکوپی شد، سپس در ماه دوازدهم، بیماران با بی حسی موضعی و سدیشن تحت جراحی بازبینی گوش میانی و در صورت امکان بازسازی زنجیره قرار گرفتند. در جراحی بازبینی گوش میانی، وجود pearl و باقی مانده کلستیاتوم با استفاده از آندوسکوپ 30 درجه و 7/2 میلی متر، کنترل و میزان عود در دو گروه ثبت شد. از آزمون آماری من ویتنی و آزمون دقیق فیشر برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری آزمون ها 5% در نظر گرفته شد.

نتایج فراوانی کلستیاتوم باقی مانده در دو گروه CWD و ICW با کنترل آندوسکوپی از دیدگاه آماری معنی دار نبود و در هر دو گروه در چهار بیمار (20 درصد) کلستیاتوم باقی مانده گزارش شد. (P>0/05). همچنین، اختلاف میانگین بازه گامه یک تا دو بر پایه ماه، بین دو گروه CWD و ICW با کنترل آندوسکوپی از لحاظ آماری معنی دار نبود.

روش ICW با کنترل آندوسکوپی با روش CWD سنجش پذیر است، افزون بر آن این روش با پیامدهای بسیار کمتری همراه است. پیشنهاد می شود بررسی های پسین با حجم نمونه بیشتر و مدت پیگیری طولانی تر انجام شود.