سنجش وضع مسئولیت پذیری جامعه روستایی نسبت به محیط زیست و عوامل موثر بر آن (مطالعه موردی: استان مازندران)

مسئله مسئولیت پذیری اجتماعی نسبت به حفظ محیط زیست در تمام سطوح و قشرهای جامعه، موضوعی است که در بند 14 سیاست کلی محیط زیست ایران مورد تاکید قرار گرفته است و روستاییان نیز به عنوان یکی از گروه های عمده استفاده کننده از منابع محیطی، از این امر مستثنا نیستند. سوال اساسی تحقیق حاضر این است که روستاییان چه مسوولیتی نسبت به محیط زیست احساس می کنند و رفتارهای مسیولانه محیط زیستی در بین آن ها چگونه است؟ در این تحقیق، از چارچوب نظری انگیزه حفاظت استفاده شد و روش تحقیق به صورت پیمایشی و از نوع مقطعی بود. واحد تحلیل در این تحقیق، فرد روستایی و جامعه آماری پژوهش را کلیه ساکنان مناطق روستایی استان مازندران در سال 1398 تشکیل داده اند. برای انجام نمونه گیری، از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. تعداد روستاهای نمونه برای مطالعه حاضر، 30 روستا بودند و حجم نمونه تعداد 384 نفر تعیین شدند. داده های موردنیاز تحقیق از طریق ابزار پرسشنامه جمع آوری شد. داده های پیمایش بعد از جمع آوری، در نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفته و سپس، توصیف و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان داد که میزان تمایل روستاییان به رفتار مسیولانه محیط زیستی و نیز میزان رفتار مسیولانه محیط زیستی آن ها در حد متوسط قرار دارد. علاوه براین، نتایج تحلیل های چندمتغیره حاکی از آن است که شدت آسیب پذیری، شدت خطر درک شده، خودکارآمدی و دانش محیط زیستی و هنجارهای تجویزی بر مسئولیت پذیری جامعه روستایی، بر مسئولیت پذیری افراد نسبت به محیط زیست تاثیر داشته اند. استان مازندران،رفتار مسیولانه، مسئولیت پذیری محیط زیستی، نظریه انگیزه حفاظت.