تجربه زیسته عدم گذشت در همسران آسیب دیده: یک مطالعه پدیدارشناسی

با وجود منافعی که گذشت کردن برای بهبود و تقویت روابط دارد، افراد همیشه خطاها و آسیب های بین فردی را با گذشت کردن پاسخ نمی دهند. همچنین، درک کامل اینکه چگونه افراد به آسیب ها و خطاهای بین فردی پاسخ می دهند، مستلزم بررسی دقیق موقعیت های بین فردی است که به گذشت ختم نمی شود؛ ازاین رو، هدف این پژوهش بررسی تجربه زیسته پدیده گذشت نکردن در زندگی زناشویی همسران آسیب دیده است.

پژوهش حاضر، مطالعه ای کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی روان شناسانه است که در آن 10 شرکت کننده، 6 زن و 4 مرد، به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد و این روند تا مرحله اشباع داده ها ادامه یافت.

بر اساس نتایج این پژوهش، تجربه عدم گذشت همسران آسیب دیده، پنج جزء تشکیل دهنده دارد: 1. شدت و ماهیت آسیب؛ 2. حس تنفر، انتقام و اجتناب از همسر آسیب رسان؛ 3. عدم عذرخواهی و پشیمانی همسر آسیب رسان و تلاش نکردن وی برای جبران رفتار آسیب زا؛ 4. جلوگیری از آسیب دیدن مجدد؛ و 5. رهایی از یادآوری همسر آسیب رسان و خلاصی از خاطرات آسیب زا.

با توجه به نتایج مشخص شد که چرا گاهی اوقات افراد نمی خواهند یا نمی توانند همسر آسیب زننده را ببخشند. یافته های این پژوهش کیفی، همچنین مشخص ساخت که هرچند گذشت و عدم گذشت با هم مرتبط است؛ اما دو سازه مجزا هستند و نمی توان عدم گذشت را تنها از طریق گذشت کردن کاهش داد. نتایج پژوهش حاضر به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.