مفهوم سازی و تبیین الگوی سازگاری مدل کسب وکار در صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات

سازمان ها در خلا فعالیت نمی کنند بلکه بخشی از یک اکوسیستم بزرگ هستند که تحت تاثیر آن هستند و بر آن تاثیر می گذارند. تغییر در محیط کسب وکار مانند تغییر در قوانین، رقابت، فناوری های جدید  نیازمند این است که مدل کسب وکار سازمان با این شرایط سازگار شود.  بنابراین نیاز است که سازمان ها از طرفی محرک های محیطی تاثیرگذار بر مدل کسب وکار را شناسایی کنند و از طرف دیگر قابلیت های پویای موردنیاز به منظور سازگاری را در خود ایجاد نمایند تا بتوانند در بازار رقابتی امروز باقی بمانند. هدف این پژوهش تبیین الگوی سازگاری مدل کسب و کار و شناسایی محرک های محیطی تاثیرگذار و قابلیت های پویای مورنیاز برای سازگاری مدل کسب وکار است. برای این منظور با استفاده از نظریه داده بنیاد چندگانه به تحلیل داده های حاصل از مرور نظام مند ادبیات (15 سال اخیر) و نیز مصاحبه با خبرگان صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران (18 نفر)، که به صورت غیراحتمالی و هدفمند (گلوله برفی) انتخاب شده اند، پرداخته شده است. نهایتا مدلی توسعه یافته که در آن به منظور پاسخ به سوالات تحقیق، محرک های محیطی موثر بر سازگاری مدل کسب وکار در شش گروه عوامل سیاسی و قانونی، اقتصادی، بازار، فناوری، اجتماعی و رقبا و قابلیت های پویای موردنیاز به منظور سازگاری مدل کسب وکار در چهار گروه قابلیت مشاهده و ارزیابی خارجی، اکتساب منابع خارجی، پیکربندی مجدد منابع داخلی و نوسازی منابع داخلی مفهوم پردازی شده اند. همچنین سازگاری مدل کسب وکار نیز در سه گروه سازگاری در ارزش پیشنهادی، سازگاری در خلق ارزش و سازگاری در کسب ارزش مفهوم پردازی شده اند. مدل این مطالعه به دلیل یکپارچگی می تواند راهنمای خوبی برای شرکت های فعال در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات به منظور شناخت محرک های محیطی و قابلیت های پویای موردنیاز به منظور سازگاری مدل کسب وکار باشد.