اثر تغذیه برگی آهن بر میزان کلروفیل و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی میوه توت فرنگی رقم کاماروسا

آهن از عناصر ضروری ریز مغذی در گیاهان به شمار می رود که نقش مهمی در رشد و نمو میوه توت فرنگی دارد. هدف از این پژوهش، تغذیه برگی آهن، تعیین غلظت بهینه و بررسی تاثیر آن بر برخی خصوصیات میوه توت فرنگی رقم کاماروسا بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در یک گلخانه هیدروپونیک در شهر زنجان اجرا شد. بدین منظور، ابتدا در یک آزمایش مقدماتی تاثیر محلول پاشی غلظت های مختلف آهن (صفر- 200-400-600-800-1000-1200-1400-1600-1800 و 2000 میکرومول بر لیتر) طی چهار نوبت زمانی (سه، شش، نه و 12 روز بعد از محلول پاشی) در میوه توت فرنگی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس غلظت 1400 میکرومول بر لیتر به عنوان غلظت بهینه انتخاب گردید. نتایج نشان داد اثر محلول پاشی غلظت 1400 میکرومول بر لیتر آهن بر کلروفیل a، کلروفیلb ، فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POD)، آسکوربات پراکسیداز (AXP)، محتوای مالون دی آلدیید (MDA) و پراکسید هیدروژن (H2O2) معنی دار بود در حالی که بر فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، پروتئین محلول کل و pH آب میوه تاثیر معنی داری نداشت. افزون بر این، کاربرد آهن منجر به افزایش 21/8 درصدی کلروفیل a، 67/7 درصدی کلروفیلb ، 36/13 درصدی CAT، 54/24 درصدی POD، 04/18 درصدی AXP و کاهش 2/11 درصدی MDA و 54/8 درصدی H2O2 در میوه های محلول پاشی شده در مقایسه با میوه های شاهد شد. همچنین، غلظت انتخابی آهن موجب تسریع رسیدگی میوه به مدت سه تا چهار روز گردید. دلایل اصلی تاثیر محلول پاشی آهن را می توان به افزایش آهن درونی گیاه و کارآیی بهتر کلروفیل های a وb  مرتبط دانست. به طور کلی، جهت تولید گلخانه ای میوه توت فرنگی رقم کاماروسا و کشت آن در محیط بدون خاک، با توجه به نتایج این تحقیق می توان غلظت 1400 میکرومول بر لیتر آهن با روش محلول پاشی را پیشنهاد نمود.