اثر محلول پاشی نفتالن استیک اسید و کارباریل و تغذیه برگی اوره و سولفات منیزیم بر کاهش تناوب باردهی نارنگی کینو در منطقه دزفول

این پژوهش به منظور امکان کاهش تناوب باردهی نارنگی کینو در منطقه دزفول در قالب دو آزمایش اجرا گردید. در آزمایش اول به منظور افزایش محصول درختان نارنگی کینو در سال کم بار، اقدام به تغذیه برگی درختان با استفاده از محلول پاشی کودهای اوره با غلظت های صفر، سه و پنج در هزار و سولفات منیزیم با غلظت های صفر، یک و سه در هزار و ترکیب سطوح اوره و سولفات منیزیم در اوایل ماه های دی، بهمن و اسفند سال پربار (1396) گردید. در آزمایش دوم جهت بررسی امکان کاهش تناوب باردهی نارنگی کینو در سال پر بار، از محلول پاشی هورمون نفتالین استیک اسید (NAA) در غلظت های صفر، 200،  300 و 400 میلی گرم در لیتر و غلظت های صفر، 700، 1200 و 1700 میلی گرم در لیتر کارباریل در مرحله 40 روز بعد از تمام گل در سال پربار (1397) استفاده شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان عملکرد درختان در سال کم بار مربوط به محلول پاشی با کود اوره به نسبت سه در هزار + سولفات منیزیم به نسبت یک در هزار در اوایل ماه بهمن سال قبل (پربار) است و توانست تناوب باردهی را نسبت به درختان شاهد به میزان قابل قبولی کاهش بدهد (78/10 کیلوگرم افزایش محصول). نوع کود بر ویژگی های کیفی میوه تاثیر نداشت اما زمان محلول پاشی بر میزان اسید میوه تاثیر داشت به طوری که بیشترین و کمترین میزان اسید میوه به ترتیب مربوط به محلول پاشی در ماه های دی و بهمن بود. بر اساس نتایج ترکیب کارباریل قادر به کاهش تناوب باردهی در مرحله 40 روز بعد از تمام گل در درختان نارنگی کینو در منطقه دزفول نبود. در بین غلظت های مختلف NAA، محلول پاشی NAA با غلظت 200 میلی گرم در لیتر با کاهش 5/36 درصدی در میزان عملکرد به نحو متعادل تری تناوب باردهی را کاهش داد و تفاوت معنی داری با درختان شاهد داشت.