بازخوانی جنبه های اصطلاحی نئوتنی زبانی در راستای وجوه اصطلاحات آموزش زبان

در آموزش زبان، اصطلاحاتی وجود دارد که در تحلیلهای متنوع زبانشناسی قادر به توصیف کارآیی مفهومی خود نیستند. تعاریف شتابزده اصطلاحاتی مانند، «زبان مادری»، «زبان خارجی»، «زبان طبیعی (یا مادری)»، «زبان آموز» و غیره، که به دور از هرگونه سیاست زبانشناسی که حول مفهوم زبان ساخته نشده باشد، نارساییهای تفسیری بسیاری را دارا هستند. در متون زبانشناسی و به ویژه در زمینه یادگیری زبانها، این اصطلاحات در پیروی از کلیت یک فرآیند پیچیده خلاصه نمیشوند. نیوتنی زبانی به صراحت اعلام میکند که اصطلاحات مورد بحث از یک نقص مفهومی و ابهامات تفسیری رنج میبرند که فاقد پشتوانه علمی مناسبی برای مطرح شدن در مسایل علمی هستند. در این مقاله ما جنبه های اصطلاحات نیوتنی زبانی الهام گرفته از نظریه مکانیک زبانی گوستاو گیوم، و اصطلاحاتی را که جایگزین چهار عبارات بالا توسط سهگانه زمانی گیومی کرده است را بررسی خواهیم کرد. در این جستار خواهیم دید که پیوند شناختی بین زبان و کاربر، مجبور به گذر از روندی اوپواتیو در زمان گیوم، از قوه به وجود و از مجازی به واقعیت ظهور خواهد بود.