ارائه مدل پیش بینی در ارزیابی امنیت گردشگران بوستان های شهری بر اساس ساختار فیزیکی طراحی شهری

امنیت یکی از مهم ترین جنبه های طراحی بوستان های شهری جهت دست یابی به حداکثر رضایت مندی گردشگران و شهروندان است. هدف از پژوهش حاضر ارایه مدل پیش بینی امنیت بوستان های شهری بر اساس وقوع جرم در آنها و با توجه به امکانات، کیفیت منظر و تسهیلات موجود در بوستان ها با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی است که در نهایت الویت بندی متغیرهای اثرگذار بر سطح امنیت بوستان ها حاصل می باشد.

روش تحقیق:

 در انجام این پژوهش به منظور پردازش داده ها با ابزار هوشمند شبکه عصبی، از شبکه پرسپترون چند لایه استفاده شد. ابتدا 99 بوستان شهری در تهران و کرج انتخاب گردید و اطلاعات مربوط به متغیرهای منطقه ای (2 متغیر) و فیزیکی-خدماتی (22 متغیر) در کلیه بوستان ها از طریق مطالعه میدانی تهیه گردید. متغیرهای منطقه ای شامل مساحت بوستان ها، تعداد بوستان های منطقه و تراکم جمعیت منطقه و متغیرهای خدماتی شامل انواع مبلمان بوستان، امکانات فرهنگی و مذهبی و متغیرهای کیفیت منظر است. میزان امنیت بازدیدکنندگان بوستان ها بر اساس میانگین تعداد تخلف گزارش شده در هفته تعیین گردید و مدل سازی در نرم افزار 2018 MATLAB  انجام گرفت. مقدار ضریب تبیین مدل (R2) 86/0 در کل داده ها و 84/0 در داده های آزمون شبکه به دست آمد که نشان دهنده کاربرد دقیق شبکه عصبی مصنوعی در مدل سازی امنیت بوستان های شهری می باشد.

یافته ها و نتیجه گیری: 

نتایج حاصل از آنالیز حساسیت نشان داد تعداد پایه های روشنایی، تعداد سطوح ورزشی، تعداد منابع آبی و تعداد امکانات فرهنگی و مذهبی به ترتیب بیشترین تاثیر را در امنیت بازدیدکنندگان در بوستان های شهری نشان دادند. بنابراین در مدیریت فضاهای سبز شهری، توجه به ساختار طراحی باید در الویت قرار گرفته تا امنیت محیط تامین گردد.