بازساخت، رواسازی، پایاسازی و هنجاریابی پرسشنامه گسترش یافته سنجش عینی هویت من (EOM- EIS-2) و تهیه فرم کوتاه آن در جامعه ایرانی

برای سنجش هویت فردی قبلا ابزاری مناسب توسط آدامز و همکاران تهیه شده است اما هنوز مشخص نیست که این ابزار و آیتم‌های مطرح شده در آن تا چه اندازه با مقتضیات فرهنگ ایرانی همخوان است و قابلیت کاربست دارد.

مطالعه حاضر با هدف بازساخت، رواسازی، پایاسازی و هنجاریابی آزمون هویت فردی مشهور به پرسشنامه گسترش یافته سنجش عینی هویت من و تهیه فرم کوتاه از این پرسشنامه انجام گرفته است.

شرکت کنندگان این پژوهش 524 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای تحلیل گویه‌ها (ضریب تمیز و روش لوپ)، برای روایی سازه (تحلیل عاملی با روش تحلیل عاملی اکتشافی) و برای اعتبار نیز (محاسبه ضریب آلفای کرونباخ) مورد استفاده قرار گرفت. یافته‎ها: طی فرایند تحلیل عاملی 8 عامل شناسایی گردید که 6 عامل با مفاهیم پایگاه‌های هویت مطابقت داشتند. در بررسی پایایی سوالات آزمون، برای هر یک از 4 پایگاه ضریب آلفای بالای 0/7 و همچنین برای کل آزمون ضریب آلفای 0/886 بدست آمد. طی فرایند رواسازی نیز تعداد 15 سوال به دلیل کاهش شواهد روایی حذف گردید که با احتساب 6 سوال حذف شده در جریان فرایند پایاسازی (به دلیل کاهش شواهد پایایی)، تعداد سوالات حذف شده به 21 عدد رسید و پرسشنامه کوتاه شده ایرانی با 43 گویه تنظیم و ارایه گردید.

در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که این پرسشنامه از پایایی و روایی مناسبی در فرهنگ ایرانی برخوردار است و عوامل بدست آمده از تحلیل عامل و فرم کوتاه ارایه شده می‌تواند پایگاه هویتی آزمودنی را به گونه‌ای مناسب اندازه‌گیری کند.