تاثیر سخن راست و سخن دروغ بر افراد با نگاه به دیدگاه مولانا و نگرشی به دیدگاه روان شناسانه دیوید لیبرمن

زبان عامل برقراری ارتباط میان انسان ها و پدیده ای قدرتمند است که می تواند موجب تحولات و تاثیرات مثبت یا منفی باشد. انسان به وسیله ی زبان و کلام خود بر دیگر افراد و بر خود تاثیر می گذارد و درنهایت زندگی جمعی را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از آفات زبان دروغ گویی است که اثرات منفی بسیاری بر فرد و اجتماع دارد؛ در مقابل آن، حقیقت گویی و صداقت است که موجب تزریق آرامش روحی و روانی به جامعه می شود و آثار مثبت فراوانی دارد. مولانا جلال الدین محمد بلخی، شاعر بلندپایه و برجسته ی فارسی، به این مسئله توجه کرده است و در ضمن اشعار خود، به اثر دروغ و حقیقت پرداخته است که با دیدگاه روان شناسی در این خصوص و نگرش روان شناسانه ی دیوید جی لیبرمن، مشابهت و مطابقت دارد. در این جستار بر آنیم تا نظرات مولانا را با دیدگاه دیوید لیبرمن به شیوه تحلیلی-تطبیقی بررسی کنیم تا هم بازتابی از نبوغ مولانا در بیان مسایل اجتماعی و فردی ارایه گردد و هم اهمیت و اثر غیرقابل انکار کلام بر زندگی جمعی و فردی را بیشتر و دقیق تر درک کنیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که زندگی فردی و اجتماعی بشر و همچنین سلامت روانی او تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر ارتباط کلامی قرار دارد بر این اساس ارتباط صادقانه می تواند تغییرات قابل توجهی در کیفیت زندگی انسان داشته باشد از جمله؛ افزایش اعتماد به نفس، آرامش روانی، بهبود روابط بین فردی، اصلاح مفاسد اجتماعی و جلوگیری از ایجاد و پیشرفت آن.