تاثیر تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارت های عصب روان شناختی کودکان با آسیب بینایی: مطالعه مورد- منفرد

مقدمه:

 هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارت های عصب روان شناختی کودکان دارای آسیب بینایی بود.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه مورد- منفرد، 3 کودک (2 پسر و 1 دختر) 4 تا 7 ساله مبتلا به اختلال بینایی با حدت بینایی 70/20 و 200/20 به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند از بین کلیه کودکان مبتلا به آسیب بینایی مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس رشد زبانی، مقیاس ادراکی- حرکتی Guzel، آزمون Stanford-Binet و مقیاس عصب روان شناختی Conners بود. در تحقیق حاضر از خط پایه چندگانه استفاده گردید که در آن پس از موقعیت خط پایه، مداخله ادراکی- حرکتی به آزمودنی ها ارایه شد. مدت موقعیت خط پایه برای شرکت کنندگان اول، دوم و سوم به ترتیب 3، 5 و 7 هفته به طول انجامید و مدت زمان مداخله برای هر یک از آن ها 8 هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت) در نظر گرفته شد. خروج شرکت کنندگان مطابق با ورود آن ها به برنامه تمرینی، به طور پلکانی صورت پذیرفت. نمودار داده ها رسم گردید و سپس محفظه ثبات و روند هر سه شرکت کننده در موقعیت خط پایه و مداخله مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته ها:

 طی تحلیل دیداری، نمودار داده ها نشان داد که تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارت های عصب روان شناختی سه آزمودنی به ترتیب با Percentage of non-overlapping data (PND) برابر با 5/87 درصد، اثربخش بود.

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد که تمرینات ادراکی- حرکتی می تواند منجر به بهبود مهارت های عصب روان شناختی در کودکان با آسیب بینایی شود.