مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی پاورلیفتینگ کاران ملی: یک مطالعه مقطعی

مقدمه:

 ددلیفت، یک نوع تمرین موثر جهت افزایش قدرت بازکننده های زانو و لگن است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی پاورلیفتینگ کاران تیم ملی بود.

8 نفر پاورلیفتینگ کار مرد از تیم ملی انتخاب شدند و حرکت ددلیفت سومو و سنتی را با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. در اجرای هر یک از حرکات، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی از عضلات گلوتیوس ماکزیموس، واستوس مدیالیس و لترالیس و اراکتور اسپاین ثبت گردید. پاورلیفتینگ کاران در دو روز جداگانه و به فاصله 48 ساعت حرکات ددلیفت را انجام دادند. به منظور مقایسه درون گروهی فعالیت عضلات در دو حالت، از آزمون Paired t در سطح معنی داری 05/0 > P استفاده شد.

ارتباط معنی داری بین فعالیت عضلات مورد بررسی در الگوی هم انقباضی عضلات پای برتر و غیر برتر در حرکت ددلیفت سومو و سنتی وجود نداشت (050/0 < P). تفاوت معنی داری در مقایسه الگوی هم انقباضی عضلات در یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی فعالیت عضلات واستوس مدیالیس (پای غالب 038/0 = P، پای غیر غالب 047/0 = P) و اراکتور اسپاین (پای غالب 032/0 = P، پای غیر غالب 037/0 = P) مشاهده گردید، اما فعالیت عضلات واستوس لترالیس و گلوتیوس ماکزیموس معنی دار نبود (050/0 < P).

با توجه به نتایج به دست آمده، احتمالا می توان عضله واستوس مدیالیس و اراکتور اسپاین را در هر دو تکنیک به طوری اختصاصی در حرکت ددلیفت سومو و سنتی تقویت کرد. مربیان و درمانگران برای طراحی پروتکل تمرینی جهت اهداف اصلاحی و توان بخشی در حرکت ددلیفت، باید به این تغییرات ایجاد شده در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات توجه نمایند.