نقش آموزش حقوق بشر در توسعه صلح: تاملی در وضعیت افغانستان

حقوق بشر مجموعه‌ای از حقوق و آزادی‌های بنیادین است که به صرف انسان بودن و فارغ از هرگونه تبعیض به انسان تعلق می‌گیرد. مسئولیت تضمین و رعایت این حقوق بطورکلی برعهده دولت‌ها است. دولت‌ها می‌توانند با انجام اقداماتی پیشگیرانه، اجرای این مسئولیت را تسهیل نمایند. یکی از این اقدامات پیشگیرانه، آموزش همگانی حقوق بشر می‌باشد. افراد می‌توانند با تکیه بر آگاهی، حقوق بنیادین خود را مطالبه و از نقض آن جلوگیری نمایند. صلح، علاوه بر یک وضعیت استراتژیک، بعنوان یک حق بشری نیز شناسایی شده و در چارچوب فعالیت‌های کمیسیون حقوق بشر و مجمع عمومی ملل متحد، تکوین یافته است. لذا علاوه بر فقدان جنگ بیان موقعیتی است با ضرورت‌های سازنده، عادلانه و دموکراتیک. در این میان کشور افغانستان در زمره کشورهای در حال توسعه قرار می‌گیرد. گزارش‌های دوره‌ای جهانی شورای حقوق بشر ملل متحد، مبین پیشرفت دولت افغانستان در تضمین و رعایت حقوق بشر می‌باشد. بدون تردید اجرای طرح‌ها و برنامه‌های آموزش همگانی حقوق بشر در توسعه پیشرفت مذکور، موثر خواهد بود. باتوجه به مواجهه دولت افغانستان با چالش‌های متعددی همچون مخاصمات مسلحانه، تروریسم، تولید و ترانزیت مواد مخدر و مواردی از این دست، ارزیابی بهره‌مندی از تدبیر آموزش حقوق بشر در دستیابی و حفظ صلح در افغانستان قابل تامل به نظر می‌رسد. در این پژوهش ضمن بررسی شکلی و ماهوی فرآیند آموزش حقوق بشر، باتوجه به وضعیت خاص کشور افغانستان، پیشنهادهایی در راستای توسعه آموزش همگانی حقوق بشر در این کشور ارایه می‌شود.