مطالعه اثر مکمل روی آلی بر متابولیسم گلوکز و شاخصه های مقاومت به انسولین در اوایل دوره شیرواری میش

کاهش حساسیت انسولینی و لیپولیز گسترده در حوالی زایمان از جمله علل معمول وقوع بیماری‎های متابولیکی مرتبط با متابولیسم انرژی در میش می باشند.

تحقیق حاضر با هدف مطالعه اثر روی آلی بر متابولیسم گلوکز و شاخصه های مقاومت به انسولین در میش های اوایل دوره شیرواری طراحی شد.

روش کار: 

18 راس میش نژاد قزل براساس میزان روی آلی دریافتی به سه گروه؛ CTR (جیره پایه بدون افزودنی روی)، LZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 30 میلی گرم به ازای ماده خشک خوراک) و HZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 300 میلی گرم به ازای ماده خشک خوراک) تقسیم بندی شدند.

نتایج مطالعه حاضر تفاوت معنی داری بین گروه های مورد مطالعه در مقادیر گلوکز، اسیدهای چرب غیراستریفیه، بتاهیدروکسی بوتیرات، کلسترول و تری گلیسرید و نیز عیار انسولین خون میش ها نشان نداد. همچنین اثر روی بر نسبت انسولین به گلوکز در بین گروه های آزمایشی غیر معنی دار بود (05/0<p). تجویز زینک-متیونین به صورت خوراکی افزایش معنی داری (001/0>p) در غلظت روی سرم خون میش های دریافت کننده مکمل ایجاد نمود. مساحت سطح زیر منحنی (AUC60, AUC120) برای گروه کنترل و LZn بیشترین و برای گروه HZn کمترین مقادیر را نشان داد (05/0>p). نرخ پاکسازی گلوکز در میش های دریافت کننده مکمل زینک-متیونین نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. زمان لازم برای رسیدن غلظت گلوکز به نصف در میش های دریافت کننده روی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (001/0>p) که نشان دهنده حالت بهبودی حساسیت به انسولین و وضعیت متابولیسم گلوکز است.

نتیجه گیری نهایی: 

یافته های تحقیق حاضر نشان می دهند که مکمل غذایی زینک-متیونین در بهبود بالانس منفی انرژی و جلوگیری از مقاومت به انسولین در میش های شیروار پس از زایش موثر بوده و این احتمال وجود دارد که پاسخ به انسولین در میش ها در کنار استفاده از مکمل های حاوی روی بهبود پیدا کند.