ارزیابی اثرات پلاسمای غنی از پلاکت بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های تاندونی (تنوسیت) در خرگوش

ترمیم تاندونمی تواند نیازمند مجموعه ای از مداخله های درمانی نظیر ایجاد شرایط خاص فیزیکی، استفاده از روش های مهندسی بافت، استفاده از فاکتورهای رشد و نیز تحریک های مکانیکی باشد. بررسی های گذشته نشان داده که استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت در ترمیم تاندون موثر بوده است.

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر تمایزدهندگی ترشحات لخته PRP بر سلول های بنیادی مزانشیمال اخذ شده از مغز استخوان خرگوش می باشد.

روش ‎کار:

سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان 10 سر خرگوش سفید نژاد نیوزیلندی اخذ شده و مورد بررسی های فلوسایتومتری و مورفولوژیک قرار گرفتند. سپس این سلول ها با استفاده از PRCR تحت درمان قرارگرفته و از نظر ظاهری و نیز مارکرهای معرف تنوسیت ها با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی شدند.

بررسی اختلاف بیان ژن های Scx، Tnmd، کلاژن تیپ I و تناسین C در سلول های تمایز یافتهدر مقایسه با سلول های بنیادی نشان داد که میزان بیان همه ی آن ها به صورت معنی داری پس از درمان سلول ها با PRCR افزایش یافته است.

نتیجه گیری نهایی:

تحت درمان قرار دادن سلول های بنیادی با PRCR باعث بیان شدن ژن های مربوط به تاندون و تمایز سلول های بنیادی به تنوسیت ها می شود.