شیوع ناتوانی و ارتباط آن با ویژگی های جمعیت شناختی سالمندان شهر گناباد در سال 1398

 ناتوانی، استقلال افراد سالمند و کیفیت زندگی آنان را کاهش و وابستگی آن ها را افزایش می دهد و باعث نیازمندی فرد سالمند به حمایت های روزافزون، افزایش پذیرش در خانه سالمندان و مرگ زودرس می شود. هدف این پژوهش؛ تعیین میزان ناتوانی و عوامل موثر بر آن در سالمندان شهر گناباد بود.

این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی (از نوع مقطعی) و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی روی 470 نفر از سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهر گناباد انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه استاندارد شده سازمان جهانی بهداشت برای بررسی ناتوانی درسالمندان بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 14/5 و آزمون کای اسکویر و رگرسیون لجستیک رتبه ای تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.

 35/6 درصد سالمندان دارای ناتوانی خیلی کم، 40/6 درصد کم، 15/2 متوسط و 8/6 درصد دارای ناتوانی شدید بودند. سن (0/001>P)، جنس (0/03=P)، سطح سواد (0/001>P)، و سابقه بیماری زمینه ای (0/001>P) پیش بینی کننده های معنی دار ناتوانی سالمندان بودند.

بین ناتوانی و افزایش سطوح آن با سالمند شدن فرد ارتباط وجود دارد ، با توجه به افزایش جمعیت سالمندان، لزوم اهمیت به سلامت، کاهش ناتوانی ها و ارتقای کیفیت زندگی آنان برای حفظ زندگی مستقل و عدم وابستگی، ضروری است.