اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن آنژیوپوئیتین-1 (ANGPT-1) و وضعیت اکسیدانی (TOS) بافت قلب در موش های صحرایی دیابتی

بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در معرض خطر افزایش آنتی اکسیدان و در دراز مدت ایجاد ضایعات عروقی می باشند. از این رو هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن آنژیوپوییتین-1 (ANGPT-1) و وضعیت اکسیدانی (TOS) بافت قلب در موش های صحرایی دیابتی است.

30 سر موش صحرایی نر  به 3 گروه 10 تایی گروه دیابت تمرین، کنترل دیابت و سالم تقسیم شدند. حیوانات گروه های دیابتی از طریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. برنامه تمرینی ورزشی شامل 6 هفته تمرین روی نوار گردان بود. پس از 24 ساعت از آخرین جلسه تمرین برای بررسی اثر تمرین، نمونه های بافت قلب به منظور اندازه گیری بیان ژن ANGPT-1 و TOS استخراج گردید. برای مقایسه اختلاف معنادار بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح آماری 05/0>P استفاده گردید.

نتایج نشان داد که میزان بیان ژن ANGPT-1 و وضعیت تام اکسیدان در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه کنترل دیابت افزایش معنادار داشت (001/0=P) و  بین میزان بیان ژن ANGPT-1 بین دو گروه کنترل دیابت و سالم کنترل تفاوت معنادار وجود نداشت (397/0=P).

به نظر می رسد تمرین استقامتی با اثر مثبت بر بیان ژن  ANGPT-1 و بهبود وضعیت تام آنتی اکسیدانی بافت قلب موش های دیابتی باعث بهبود قلب دیابتی می شود.