بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علائم روان شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علایم روان شناختی در بیماران سندروم افتادگی دریچه میترال انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سندروم افتادگی دریچه میترال در شهر مشهد بود که به درمانگاه روان شناسی بالینی دانشگاه فردوسی و بیمارستان ‏های امام رضا(ع) و قایم(عج) شهر مشهد مراجعه کرده بودند که از میان داوطلبان تعداد 16 نفر پس از مصاحبه و غربال اولیه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه‏ های وحشت زدگی آلبانی، خستگی کراپ و اضطراب منتشر (GAD-7) بود و داده‏ های به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS  نسخه 21 و آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه تحلیل گردید.

 نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش علایم روان شناختی موثر بود (01/0<P).

 رویکرد رفتاردرمانی دیالکتیکی زمینه ساز بهبود سلامت روان شناختی این بیماران شد.