فراوانی متیلاسیون پروموتر ژن GRASP در بافت تومورال کولورکتال در مقایسه با بافت سالم اطراف آن

سرطان کولورکتال، یکی از انواع شایع سرطان‌ها می‌باشد. روش‌های تهاجمی و غیر تهاجمی مختلفی برای تشخیص این سرطان وجود دارد. تشخیص با نشانگرهای مولکولی در مراحل اولیه، یک روش مناسب است. هدف از اجرای این تحقیق، ارزیابی میزان فراوانی متیلاسیون پروموتر ژن GRASP در بافت سرطانی در ناحیه‌ی کولورکتال در مقایسه با بافت سالم اطراف آن بود.

روش‌ها: 

این مطالعه‌ی مقطعی در سال‌های بین 98-1395، روی 50 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال انجام شد. DNA از 50 نمونه‌ی Formalin-fixed paraffin-embedded (FFPE) بافت سرطان کولورکتال در مراحل اولیه (مراحل 1 و 2) و همچنین، بافت سالم اطراف تومور، استخراج گردید. با استفاده از روش پارافینه، متیلاسیون DNA مقاوم به اندونوکلیاز اندازه‌گیری و میزان فراوانی پروموتر ژن GRASP در هر دو نمونه محاسبه و مقایسه گردید.

یافته‌ها: 

متیلاسیون پروموتر ژن GRASP در بافت سرطان کولورکتال در مراحل اولیه در مقایسه با بافت سالم اطراف تومور به میزان قابل توجهی افزایش یافت. متیلاسیون پروموتر ژن GRASP در نمونه‌های سرطان (0001/0 > P، 47/70 درصد) در مقایسه با نمونه‌های سالم بافت اطراف (0001/0 > P، 08/38 درصد) بود.

نتیجه‌گیری: 

نتایج نشان داد فراوانی متیلاسیون پروموتر ژن GRASP در بافت مبتلا به سرطان کولورکتال، به صورت قابل توجهی بیشتر از بافت سالم اطراف می‌باشد.