ارزیابی مهم ترین نیازهای آموزشی پرستاران: یک مطالعه موردی

سرمایه گذاری در آموزش پرستاران می تواند منجر به بهبود دانش و مهارت ها، ارتقا کیفیت خدمات ارایه شده و عملکرد بهتر آن ها شود. ارزیابی نیاز های آموزشی گام درستی در طراحی یک برنامه آموزشی مناسب و مقرون به صرفه می باشد. هدف این مطالعه شناسایی مهم ترین نیازهای آموزشی پرستاران شاغل در بیمارستان ها بود.

این مطالعه مقطعی- توصیفی در سال 1398 بر روی 150 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر کرمان انجام پذیرفت. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری گردید. این ابزار دارای 5 بعد وظایف تحقیق و بررسی، وظایف ارتباطات و کار تیمی، وظایف بالینی، مهارت های اجرایی و اداری، وظایف مدیریتی و سرپرستی بود. روایی آن توسط چهار متخصص پرستاری بالینی تاییدشده و ضریب همبستگی پایایی آن (89/0=α) محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های اسپیرمن و تای کندال تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها:  

بیشترین نیاز آموزشی پرستاران به ترتیب در بعد های تحقیق و بررسی (09/9 امتیاز)، وظایف مدیریتی و سرپرستی (94/4 امتیاز)، ارتباطات و کار تیمی (7/3 امتیاز) بودند. بیش از یک سوم پرستاران (42درصد) در خصوص طراحی یک مطالعه پژوهشی و 30درصد به آموزش به منظور ارزیابی نیاز های بالینی بیماران نیاز داشتند. بین هیچ کدام از ویژگی های جمعیت شناختی- شغلی شرکت کنندگان با بعد های مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود نداشت (05/0<p).

مهم ترین اولویت در نیاز های آموزشی پرستاران در زمینه تحقیق و بررسی و وظایف مدیریتی و سرپرستی می باشد. در نظر گرفتن نیاز های آموزشی پرستاران می تواند راهنمای تصمیم گیرندگان برای طراحی محتوای آموزشی ارایه شده به پرستاران در برنامه های درسی ارایه شده در دانشگاه های علوم پزشکی باشد. به کارگیری برنامه های آموزشی مبتنی بر نیاز پرستاران موجب افزایش مهارت آن ها در زمینه های بالینی، مدیریتی و ارتباطی و در نتیجه بهبود مراقبت سلامت و افزایش ایمنی بیمار می شود.