سنجش عملی آرای بارت در مورد قواعد و علل زیبایی و جذابیت لباس تئاتر

 بدیهی است که حیات هر امری در زندگی بشر، نیازمند «جذابیت » است و هنر و آثار هنری از جمله تیاتر و اجزای آن مانند لباس تیاتر نیز از این امر مستثنی نیستند. از همین روست که فلاسفه و صاح بنظران در طول تاریخ کوشیده اند تعاریف، معیارها و سنجه هایی برای «جذابیت » ارایه کنند و از سوی دیگر هنرمندان و دیگر صاح بنظران تلاش کرده اند با استفاده از سنجه ها و معیارهای یادشده قواعدی را طراحی کنند که منجر به «جذاب سازی » آثار هنری شود. رولان بارت طی مقال های اصول و قواعدی را پیشنهاد کرده که م یتوان آنها را مولف ه هایی برای جذاب سازی لباس های یک اثر نمایشی دانست، با این حال هیچ گاه کارامدی این قواعد سنجیده نشد هاست و شاید به همین دلیل است که در آموزش و اجرای تیاتر جایگاه چندانی نیافته اند و حتی ناشناخته مانده اند. هدف این پژوهش سنجش عملی کارامدی آرای بارت در ایجاد جذابیت در لباس تیاتر است که با روش توصیفی تحلیلی به انجام رسیده است. گرداوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای، پایگاه های معتبر اینترنتی و پژوهش میدانی صورت پذیرفته است و تلاش شده با استخراج، دسته بندی و همگن سازی آرای بارت از مقاله یادشده، به این پرسش پاسخ داده شود که: آرای بارت در جذاب سازی لباس تیاتر به چه میزان کارامد است؟ در این مسیر از دو اثر نمایشی و تماشاگر پسند: «شکار روباه » و «کلف تها » اثر علی رفیعی به عنوان نمون هی مورد مطالعه بهر هبرده شده است. با لحا ظکردن فر ضهای سه گانه ی این پژوهش، یافته ها نمایا نگر آن است که با وجود متغیرهای مختلف در جذاب سازی لباس تیاتر، رعایت درجه ی مشخص شده از قواعد بارت می تواند نقش ویژه ای در جذاب سازی لباس تیاتر به عهده بگیرد و به جذاب سازی اثر نمایشی کمک شایانی کند. همچنین نشانگر آن است که یک لباس تیاتر حتی اگر دارای بدعت و نوآوری نباشد و از عامیانه گی پرهیز ننماید، باز هم می تواند