جوهره ی تئاتر ناب، مواجهه ی ابدی تراژدی زیستن و خواست آزادی

ین پژوهش دربارهی جوهره، ضرورت و اهمیت هنر تیاتر است و در جستوجوی مناسبات پرباری که میان تیاتر اصیل و بافت زندگانی اجتماعی پویا و خالق وجوددارد، به آن ویژگی مهمی میپردازد که شاید در آغاز به شکلی فطری و ناخودآگاه، متاثر از نیازهای انسان و جامعه، هستی یافته، اما آرای متفکران در طول هزاره ها، آن را کشف و آشکار و تقویت کردهاست. نیرویی که موجب ماندگاری تیاتر در طول قرون و هزاره ها شده و علیرغم پیدایی ده ها دستآورد جدید و بهظاهر مشابه، که ظهور هر کدام، پایان تیاتر به نظر میرسید، موجب شده تا تیاتر همچنان قدرتمندانه و موثر استمرار یابد. پرسش اصلی تحقیق این است که »تعاریف و مختصاتی که در تشخیص تیاتر ناب، میتواند سره را از ناسره منفک کند، کدام است؟« همچنین به دنبال مطالعه در پی پاسخ به این سوال مهم هستیم که »چگونه در طول تاریخ، علیرغم آنکه تیاتر از هر نوع قاعدهمندی و چهارچوب محدودکننده میگریزد، با انواعی از نمایشهایی که خود را به عنوان تیاتر وانمود کرده اند، مخالفت و از جوهر تیاتر مراقبت شدهاست؟« تیاتری که در انطباق و سازگاری با هر آنچه نوپدید بوده یا حتی از پی خواهد آمد، اشکال و رنگهای تازهای مییابد، به شکلی که هرگز به ثبات و تکرار تن در نداده و همواره با تحولگرایی مدام و بیپایان، در جستوجوی تحقق مفاهیم نوشوندهی عدالت و آزادی است.