تعیین رابطه تیپ شخصیتی و محیط درون سازمان با موفقیت شغلی با استفاده از رویکرد شبکه های عصبی مصنوعی

موفقیت شغلی عبارت است از رابطه ای که بین پیشرفت کنونی فرد و ایده آل های آینده اش وجود دارد. تحقیقات مختلف نشان می دهد عوامل گوناگون فردی بر میزان موفقیت شغلی افراد، تاثیر می گذارد. به طورکلی دو عامل تیپ شخصیتی و محیط درون سازمانی (ساختار سازمانی) می توانند بر موفقیت شغلی تاثیرگذار باشند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه تیپ شخصیتی و ساختار سازمانی با موفقیت شغلی در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی یزد در سال 1396 انجام شد.

این مطالعه از نوع مقطعی - تحلیلی است. در این مطالعه کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی یزد به عنوان جامعه آماری لحاظ شدند. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و تعداد 240 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های تیپ شخصیتی مایرز - بریگز (MBTI)، شناخت سازمان (QDQ) و موفقیت شغلی رادسیپ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و شبکه های عصبی مصنوعی (جهت استخراج ضرایب اهمیت) تجزیه وتحلیل شدند.

میانگین سنی کارکنان شرکت کننده در پژوهش 34 سال بود. 55 درصد از پاسخگویان را مردان و 45 درصد آن ها را زنان تشکیل دادند. مقایسه عوامل موثر بر نمره وضعیت برد - برد نشان می دهد دو متغیر هدف گذاری و تیپ شخصیتی (درون گرا، حسی، احساسی، ملاحظه گرا) به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را بر این وضعیت دارند. مقایسه عوامل موثر بر نمره وضعیت منفعل نشان می دهد دو متغیر ارتباطات و سابقه شغلی به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را بر این وضعیت دارند. مقایسه عوامل موثر بر نمره کل موفقیت شغلی نشان می دهد دو متغیر مکانیسم های مفید و نوع استخدام به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را بر این وضعیت دارند.

مقایسه کلیه متغیرهای مورد مطالعه نشان داد از بین سه متغیر محیط درون سازمان، انواع تیپ شخصیتی و مشخصات دموگرافیک، متغیر محیط درون سازمانی اهمیت بیشتری در موفقیت شغلی کارکنان دارد. لذا از آنجا که ابعاد این متغیر می تواند در برنامه ریزی های مربوطه مورد تحلیل قرار گیرد، انتظار می رود مسیولان تصمیمات لازم را در خصوص ارتقای محیط درون سازمانی اتخاذ کنند.