مدل یابی روابط آموزش مجازی و سرمایه فکری با میانجیگری مدیریت دانش در آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر، مدل یابی روابط آموزش مجازی بر سرمایه فکری با میانجیگری مدیریت دانش در آموزش عالی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع هم‎بستگی است. جامعه آماری، تعداد 567 نفر از کلیه کارکنان دانشگاه ارومیه هستند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه آماری این پژوهش (229 نفر) به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه های استانداردشده سامسون و سیکو (2011)، سرمایه فکری بونتیس (2002) و مدیریت دانشنیومن و کنراد (2000) است. روایی ابزار از نظر متخصصان و پایایی مطابق آلفای کرونباخ گزارش شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها مدل یابی معادلات ساختاری است. بر اساس نتایج پژوهش، اثر مستقیم آموزش مجازی بر سرمایه فکری (80/0)، مثبت و معنادار است. اثر مستقیم آموزش مجازی بر مدیریت دانش (50/0)، مثبت و معنادار و اثر مستقیم مدیریت دانش بر سرمایه فکری (26/0) نیز مثبت و معنادار است. اثر غیرمستقیم آموزش مجازی بر سرمایه فکری در آموزش عالی با میانجیگری مدیریت دانش (13/0) مثبت و معنادار بوده و اثر کل آموزش مجازی بر سرمایه فکری (93/0) نیز مثبت و معنادار است.