تعیین مناسب ترین سطح قطعه نمونه به منظور بررسی الگوی مکانی درختان ارس (Juniperus excelsa) (مطالعه موردی: منطقه آتشگاه کرج)

اخیرا در تحلیل های مرتبط با الگوی مکانی درختان، روش های نوینی توسعه یافته اند که به منظور بررسی، به یک نقشه کامل از موقعیت مکانی درختان نیاز دارند. به کارگیری این روش ها به مقیاس مطالعه بستگی دارد به نحوی که تغییر مقیاس مطالعه می تواند سبب تغییراتی در الگوی مکانی درختان شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین مناسب ترین سطح قطعه نمونه جهت کمی سازی الگوی مکانی درختان ارس دامنه جنوبی البرز صورت پذیرفت.

بدین منظور قطعه نمونه ای به مساحت شش هکتار انتخاب و الگوی مکانی درختان با استفاده از تابع g(r) مورد بررسی قرار گرفت. سپس سطح این قطعه نمونه به پنج، چهار، سه، دو و یک هکتار کاهش و الگوی مکانی درختان با استفاده از تابع g(r) بررسی و نسبت به سطح مبنای شش هکتاری مقایسه شد.

نتایج حاصل از این تابع نشان دهنده ی الگوی مکانی یکنواخت در فواصل بین درختی تا چهار متر، الگوی کپه ای در فواصل شش تا ده متر و الگوی تصادفی در سایر فواصل می باشد. نتایج حاصل از مقایسه نمودارهای تابع g(r) در مساحت های مختلف نشان داد که روند کلی تابع g(r) تا سطح سه هکتار تقریبا ثابت و در سطوح کوچک تر، تغییر می کند، بنابراین حداقل سطح مناسب در این بررسی، سه هکتار به دست آمد.

تعیین مناسب ترین سطح قطعه نمونه در مطالعات ساختاری ضمن افزایش دقت مطالعات می تواند سبب کاهش زمان و هزینه مطالعه گردد.