بررسی مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان دوره ابتدایی (مطالعه موردی شهر اندیکا)

بسیاری از چالش های محیط زیستی ملت ها در قرن بیست و یکم  معلول رفتار نامناسب انسان با محیط زیست است. ارتقای مهارت های محیط زیستی دانش آموزان به عنوان تصمیم سازان آینده و افزایش توانایی ها و رفتار مناسب با محیط پیرامون، نیاز به دانش و آگاهی همسو با آن دارد. لذا این پژوهش با هدف شناسایی میزان مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفته است.

روش بررسی توصیفی و نوع پیمایشی است و جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اندیکا در سال 1396 تشکیل دادند. از بین آنان نمونه ای به حجم 245 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و اطلاعات مورد نیاز با پرسش نامه محقق ساخت گردآوری شد. روایی ظاهری پرسش نامه به وسیله پانل متخصصان و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (برای متغیرهای مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی به ترتیب 79/0، 70/0، 84/0) تایید شد.

یافته های پژوهش نشان داد که 5/73% دانش آموزان مهارت محیط زیستی خوبی دارند. 67% رفتارهای کاملا موافق محیط زیستی و 20% رفتار موافق دارند. همچنین 72% از دانش آموزان نسبت به مسایل محیط زیستی آگاهی زیاد و 26% آگاهی کمی دارند. با توجه به میانگین مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان، دختران بیش از پسران دارای مهارت، رفتار و آگاهی بوده و از نظر وضعیت اشتغال پدر و مادر دانش آموزان، بیشترین آگاهی و انجام رفتار محیط زیستی از آن دانش آموزانی بود که شغل پدر آنها کشاورزی بود و بیشترین مهارت مربوط به دانش آموزانی بود که شغل پدر آنها کارمند بود. نتیجه تحلیل همبستگی نشان داد بین مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی با پایه تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.  

جنس، شغل پدر و مادر و پایه تحصیلی در میزان مها رت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان موثر بوده است. برای بهبود رفتارهای حامی محیط زیست لازم است منابع آگاهی بخش تقویت شوند تا آمادگی و گرایش به اقدام عملی در راستای حفظ محیط زیست در قالب مهارت های محیط زیستی نهادینه شود.