بررسی ارتباط بین سطح مواجهه شغلی با صدا و مهارت های ارتباطی کارگران در یکی از معادن ایران: یک مطالعه مقطعی

صدای محیط کار یکی از عوامل استرس زای شغلی محسوب می شود. استرس می تواند در مهارت های ارتباطی افراد تاثیر گذار باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف برسی ارتباط بین صدای محیط کار و مهارت های ارتباطی کارگران صورت گرفت.

مطالعه مقطعی حاضر در سال 1398 در یکی از معادن استان یزد انجام شد. جامعه آماری 80 نفر در نظر گرفته شد که به 2 گروه مواجهه و شاهد طبقه بندی شدند. ابزار این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مهارت های ارتباطی کویین دام و همچنین اندازه گیری صدا به صورت دزیمتری و تراز سنجی صوت بود. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 بررسی های آماری انجام گرفت.

نتایج تحلیلی ارتباط بین مهارت های ارتباطی و مشخصات دموگرافیک نشان داد که در بین تمامی افراد شرکت کننده رابطه معنی داری بین مشخصات دموگرافیک دو گروه و نمرات زیرمقیاس ها و نمره نهایی مهارت های ارتباطی وجود نداشت (P > 0.05) بنابراین دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که مهارت های ارتباطی با سطح مواجهه صدا در بین دو گروه مورد مطالعه ارتباط معنی داری  داشت (P < 0.05).

نتایج نشان می دهد که مهارت ارتباطی افراد در اثر مواجهه با صدا کاهش خواهد یافت. این مهارت در مشاغل از اهمیت بالایی برخوردار است و می تواند در بهره وری و حوادث نیز اثرگذار باشد بنابراین با کاهش مواجهه کارگران با صدا می توان از کاهش این توانایی کارگران پیشگیری کرد.