مدیریت تلفیقی آبهای سطحی و زیرزمینی به منظور احیای آبخوان ها (منطقه مورد مطالعه: دشت مرند)

با توجه به اینکه اکثر نیازهای آبی در کشور ایران از طریق آبخوان‌ها صورت می‌گیرد لذا در این میان اطلاع از وضعیت آبخوان‌ها می‌تواند در مدیریت مناسب منابع آب منطقه کمک کند. در این تحقیق با بکارگیری مدل شبیه‌سازی WEAP و MODFLOW، مصارف دشت مرند مورد ارزیابی قرارگرفت. واسنجی دو مدل براساس یک دوره 10 ساله از سال 1389-1380 و اعتبارسنجی آن برای یک دوره 3 ساله از سال 1392-1390 انجام گرفت. سپس سناریوهای مختلف مدیریتی از جمله تامین آب شرب مرند با اعمال محدودیت در بهره‌برداری از چاه‌های شرب، افزایش راندمان آبیاری در بخش کشاورزی، اجرای سیستم فاضلاب، و ترکیب سناریوهای فوق، جهت کاهش تقاضای آب و بهبود وضعیت آبخوان در نظر گرفته شد. براساس این سناریوها پیش‌بینی‌ها برای یک دوره 23 ساله انجام و اثرات آن بر روی منابع آب دشت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بکارگیری همزمان و ترکیبی راهبردهای مختلف مدیریت مصرف آب، بهتر از حالت استفاده منفرد از هر کدام از آنها، باعث بهبود و احیای آبخوان می شود و برداشت آب از منابع مختلف را کاهش می‌دهد. شاخص اعتماد‌پذیری تامین آب در سناریوی مرکب، برای بخش‌های مختلف شرب شهری، روستایی، کشاورزی و صنعت به ترتیب 100، 100، 64/7، 74/6 درصد برآورد گردید. همچنین با اعمال این سناریو میزان تراز آب زیرمینی در دشت مرند 16 متر کاهش افت خواهیم داشت و وضعیت آبخوان نیز با تغذیه سالانه 0/29 میلیون مترمکعب بهبود و می‌تواند از تعادل نسبی بین برداشت و تغذیه آبخوان برخوردار باشد.