بررسی مدل های ارزشیابی شرکتهای استارتاپی و شناسایی ابعاد ، معیارها و شاخصهای ارزشیابی برای شرکتهای استارتاپی در مرحله ایده در ایران

اگر بخواهیم شرکتهای استارتاپی را به دو دسته کلی (1-شرکتهای استارتاپی در مرحله ایده 2- شرکتهای استارتاپی در مرحله پس از ایده) تقسیم بندی کنیم، می توان دسته دوم را که دارای جریان نقدینگی و داراییهای فیزیکی بوده بوسیله روش های ارزیابی مانند روش ارزش خالص داراییها (NAV) ، ارزش دفتری ((BV ، ارزش فعلی جریانهای نقدی (DDM) و... ارزشگذاری کرد ، ولی برای دسته اول که در مراحل اولیه بوده و فاقد جریانات نقدی و داراییهای فیزیکی هستند کاربرد ندارند. برای ارزشیابی شرکتهای نوع اول از روش هایی مانند ارزشگذاری کارت امتیازی ، ارزشگذاری دیو برکس ، تجمیع عوامل ریسک می توان استفاده کرد. از اینرو محقق با توجه به فرهنگ ، شرایط و مطابق با قوانین مالی ، مالیاتی ، اداری ، فقهی و دینی و... کشور ، اقدام به تحقیق ا زخبرگان ، کارشناسان رسمی دادگستری ، متخصصین ارزیابی سهام شرکتها و... نموده و بدنبال معیارها و شاخصهایی بوده که برای ارزشگذاری شرکتهای استارتاپی که فاقد جریانات نقدی و داراییهای فیزیکی هستند مناسب باشد ، که نهایتا منتج به استخراج معیارها و شاخصهایی شد که متناسب با فرهنگ و قوانین ایران و مورد استفاده برای ارزیابی شرکتهای استارتاپی در مرحله ایده می باشد که شاخصهای استخراج شده در بخش نتیجه این تحقیق ارایه شده است .