اثربخشی برنامه داوسون-گوئیر بر بهبود توجه، حافظه فعال و بازداری رفتاری دانش آموزان نارساخوان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه داوسون-گوییر بر بهبود توجه، حافظه فعال و بازداری رفتاری دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانش آموزان نارساخوان دوره ابتدایی شهر اردبیل در نیمه اول سال تحصیلی 1397-1398 تشکیل می دادند که از آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری (آزمایش و گواه) بطور تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسه یک ساعته برنامه آموزشی داوسون-گوییر را دریافت کردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (BRIEF) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) با نرم افزارآماری SPSS20 صورت گرفت. یافته ها نشان داد برنامه داوسون-گوییر تاثیر معناداری بر بهبود توجه، حافظه فعال و بازداری رفتاری دانش آموزان نارساخوان پایه دوم دارد (01/0 P<). نتایج حاصله تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای به عنوان بخشی از درمان برای دانش آموزان نارساخوان ارایه می دهد.