اثر برخی کودهای زیستی و محلول‏پاشی اسید سالیسیلک بر عملکرد ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در شرایط دیم

کودهای زیستی نقشی بنیادین در کشاورزی پایدار دارند و اسید سالیسیلیک به عنوان یک فیتوهورمون اثرات زیانبار تنش را کاهش می دهد. زراعت دیم نخود در غرب ایران اغلب با تنش خشکی مواجه می شود. به منظور بررسی اثر محلول‏پاشی اسید سالیسیلیک (غلظت صفر، نیم و یک میلی‏مولار) و کودهای زیستی (عدم کاربرد، بیوسوپرفسفات، بیوسولفور، باکتری ریزوبیوم و قارچ میکوریز) برعملکرد گیاه نخود (رقم آزاد و توده محلی  بیوه نیج) در شرایط دیم آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی (96-1395 و 97-1396) در کرمانشاه اجرا شد. نتایج نشان داد که تعداد غلاف در بوته، تعداد غلاف پوک در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، درصد غلاف بارور، عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک و شاخص برداشت بطور معنی دار ی تحت تاثیر رقم × اسید سالیسیلیک × کودهای زیستی قرار گرفتند. بالاترین عملکرد دانه (در سال اول و دوم به ترتیب 1821 و 1875 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد ماده خشک (در سال اول و دوم به ترتیب 4076 و 4414  کیلوگرم در هکتار) و تعداد دانه در بوته (8/18) از توده محلی بیوه نیج  و با کاربرد اسید سالیسیلیک (نیم میلی‏مولار) و باکتری ریزوبیوم بدست آمد. با توجه به نتایج تحقیق کاربرد سالیسیلیک اسید و کودهای زیستی به ویژه باکتری های ریزوبیوم در راستای حرکت به سمت کشاورزی پایدار و کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش تحمل گیاهان به خشکی و بهبود عملکرد دانه در نخود دیم توصیه می شود.