تبیین زیست پذیری محیطی سکونتگاه های روستایی پیرامون کلان شهر رشت

از آنجا که زیست‏ پذیری مقدمه ‏ای لازم برای دست‏یابی به توسعه پایدار است، امروزه، ارزیابی و سنجش آن در حوزه برنامه‏ ریزی و سیاست‏ گذاری برای سکونتگاه‏ های روستایی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. زیست پذیری شامل ابعاد مختلفی مانند محیطی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، نهادی- مدیریتی، و کالبدی است که ارزیابی و بهبود هر بعد در دست‏یابی به سکونتگاه زیست‏پذیر لازم و ضروری است. هدف از پژوهش حاضر تبیین زیست پذیری محیطی روستاهای پیرامون کلان‏شهر رشت است. نوع پژوهش کاربردی، روش مورد استفاده آن توصیفی- تحلیلی،و داده ‏ها با استفاده از منابع اسنادی و مطالعات میدانی گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش روستاهای پیرامون کلان‏شهر رشت است. برای ارزیابی زیست پذیری محیطی، پنج مولفه فضای سبز، آلودگی‏ها (کیفیت محیط)، کیفیت بصری، چشم ‏انداز و منظر روستایی، و تاب‏آوری (28 گویه) شناسایی شد. سپس،با کمک روستاییان، مدیران روستایی، و شناخت محدوده مورد مطالعه اطلاعات مورد نیاز جمع ‏آوری شد. در این پژوهش از آزمون T تک‏نمونه برای اثبات معناداری و قابلیت تعمیم نتایج پژوهش استفاده شد. در نهایت، به کمک تحلیل رگرسیون مشخص شد شاخص‏های محیطی بر زیست پذیری سکونتگاه‏های روستایی موثر بوده که در این میان بیشترین تاثیر مربوط به شاخص تاب‏ آوری و کمترین آن مربوط به شاخص فضای سبز بوده است. همچنین، در نهایت، روستاهای مورد مطالعه در پنج سطح خیلی مطلوب، مطلوب، مطلوبیت متوسط، نامطلوب، و خیلی نامطلوب سطح ‏بندی شد که در این میان روستای آلمان در بالاترین و روستای کرچوندان در پایین‏ترین سطح از نظر زیست پذیری محیطی قرار دارند.