ارائه ی مدل نقش عوامل خطر دیابت بر سالمندی موفق با میانجیگری کیفیت زندگی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. تحقیقات نشان داده اند که افزایش سن منجر به کاهش سالمندی موفق می شود. همچنین روی کیفیت زندگی نیز اثر منفی می-گذارد. علاوه بر این بیماری های مزمن به خصوص دیابت اثرگذارترین بیماری روی سالمندی موفق است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر عوامل خطر دیابت در بیماران مبتلا به دیابت با میانجی گری کیفیت زندگی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) است.
مواد و

روش مطالعه توصیفی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل سالمندان 60 سال و بالاتر مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر شیراز بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری طبقه ای تصادفی است. حجم نمونه 593 نفر برآورد شد. پس از جمع آوری پرسش نامه ها، از آمار توصیفی، رگرسیون خطی و از روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم افزار MPLUS نسخه 8 استفاده شد.

یافته ها:

 در این پژوهش روابط معنی دار بین سالمندی موفق با متغیرهای سن تایید شد. اما این رابطه با میانجی گری کیفیت زندگی معنی دار نبود. داشتن فعالیت فیزیکی و سالمندی موفق هم به صورت مستقیم و هم با میانجی گری کیفیت زندگی تایید شد. اما بین متغیرهای قند خون ناشتا، دخانیات، BMI و سالمندی موفق با میانجی گری کیفیت زندگی روابط معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری:

 نتایج این مطالعه نشان داد با افزایش سن، سالمندی موفق و کیفیت زندگی کاهش می یابد و برازش مدل در سطح متوسط تایید شد.