نگاهی به یک قرن ترجمه متون فلسفی در ایران (کتابشناسی فیلسوفان مغرب زمین از پیش از میلاد تا پایان قرن نوزدهم)

در قرن گذشته (13001399 شمسی) شاهد نهضت دوم ترجمه آثار فلسفی غرب در ایران بودیم. در این کتابشناسی فهرستی از آثار اصلی چهل تن از فلاسفه معروف مغرب زمین از پیش از میلاد تا قرن نوزدهم، که به زبان فارسی ترجمه شده اند معرفی شده است. مترجمانی که آثار فلاسفه کلاسیک را به فارسی ترجمه کرده اند، گاه علاقمند و متمرکز بر یک فیلسوف خاص شده اند و بصورت تخصصی به ترجمه آثار وی پرداخته اند؛ بعنوان مثال، منوچهر بزرگمهر به آثار بارکلی؛ محمدحسن لطفی به آثار افلاطون و فلوطین؛ داریوش آشوری به آثار نیچه؛ زیبا جبلی به آثار مارکس و منوچهر صانعی دره بیدی به آثار کانت توجه نشان داده اند. آثار تعدادی از فلاسفه نیز چندین بار ترجمه شده اند؛ در این میان کتاب چنین گفت زرتشت با چهارده ترجمه مجدد، بیشترین آمار را بخود اختصاص داده است. در مواردی نیز هیچ کتابی از برخی از فیلسوفان معروف مغرب زمین مانند: مالبرانش، اسکوتوس، بوناونتورا و اوکام، به فارسی ترجمه نشده است. در این کتابشناسی، آثار فلاسفه زیر معرفی شده اند: آکویناس، آگوستین، آنسلم، اپیکتتوس، اپیکور، ارسطو، اسپنسر، اسپینوزا، افلاطون، افلوطین، انگلس، اورلیوس، بارکلی، بیکن، پاسکال، پیش سقراطیان، دکارت، روسو، سنکا، شلایرماخر، شلینگ، شوپنهاور، شیلر، فویرباخ، فیشته، کانت، کنت، کیرکگور، لاک، لایب نیتس، لوکرتیوس، مارکس، ماکیاولی، منتسکیو، مور، میل، نیچه، هابز، هگل و هیوم.