ارتباط بین توانایی استدلال اخلاقی و سبک رهبری مدیران پرستاری مراکز درمانی جیرفت

نظام سلامت، به مدیران پرستاری دارای توانایی استدلال اخلاقی نیاز دارد تا با اتخاذ سبک رهبری موثر، منجر به افزایش کیفیت ارایه ی خدمات در این نظام شوند. هدف مطالعه، بررسی رابطه ی توانایی استدلال اخلاقی و سبک رهبری مدیران پرستاری مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جیرفت بود. پژوهش حاضر، توصیفی هم بستگی، از نوع مقطعی بود که در سال 1399 انجام شد. جامعه ی پژوهش، همه ی مدیران پرستاری شاغل بودند که از بین آن ها، افراد دارای مدرک کارشناسی پرستاری و بالاتر، به روش نمونه گیری سرشماری، به تعداد 124 نفر، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، «استدلال اخلاقی چریشام» و «سبک رهبری هرسی و بلانچارد» بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آمار توصیفی و استنباطی و نسخه ی 19 نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره ی استدلال اخلاقی مدیران پرستاری (04/7 ± 10/48) است که بالاتر از میانگین نمره ی آزمون است؛ همچنین، سبک رهبری غالب مدیران، سبک رهبری استدلالی بود (68/59 درصد). بیشترین میانگین استدلال اخلاقی مدیران پرستاری، مربوط به سبک رهبری مشارکتی بود (35/7 ± 44/48). بین توانایی استدلال اخلاقی و سبک رهبری مدیران پرستاری، ارتباطی معنی دار وجود نداشت (05/0<P). با توجه به نتایج مطالعه، به منظور ارتقای اثربخشی رهبری و افزایش رضایت شغلی پرستاران و رعایت تصمیم گیری اخلاقی، توصیه می شود مدیران پرستاری، برای تقویت سبک های رهبری تحول آفرین در رفتارهای مدیریتی خود، تلاش کنند.