بررسی کارایی مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در پیش بینی بازده سهام (مطالعه موردی : بورس اوراق بهادار تهران)

با توجه به رشد و توسعه بازارها و ابزارهای مالی ، پیچیدگی های بازارهای مالی و تخصصی شدن مقوله سرمایه گذاری ، سرمایه گذاران و شاغلان بازارهای مالی نیازمند ابزارها ، روش ها و مدل هایی هستند که در انتخاب مناسب ترین پرتفوی به آن ها یاری دهد. این امر موجب شد که نظریه ها ، مدل ها ، و روش های گوناگونی برای قیمت گذاری دارایی های مالی و محاسبه پیش بینی نرخ بازدهی سهام ، مطرح شده و هر روز در حال توسعه و تغییر باشد. یکی از این مدل ها ، مدل سه عاملی فاما و فرنچ می باشد که طی دو دهه اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است. مدل پنج عاملی فاما و فرنچ علاوه بر مدل سه عاملی شامل دو عامل سودآوری و سرمایه گذاری است. هدف این پژوهش آزمون مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در تبیین بازده سهام است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش 5 فرضیه تدوین گردیده است، برای نمونه گیری از روش حذفی سیستماتیک استفاده شده ودر مجموع 182 شرکت در فاصله زمانی سال های 1387 تا 1393در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید. برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون پانلی استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این پژوهش آشکار می سازد که عوامل بازار، اندازه شرکت وسودآوری و سرمایه گذاری بر بازده سهام تاثیر مثبت ومعنی داری داشته، اما عامل ارزش (نسبت B/M) بر بازده تاثیر منفی و معنی داری دارد.