تاثیر شرایط محیطی و پارامترهای اسپرم در ترانسفکشن اسپرم گوسفند با DNA خارجی

انتقال ژن به واسطه ی اسپرم (SMGT) برای اولین بار در سال 1989 معرفی شد و از همان زمان موضوعی چالش انگیز بوده است.  از جمله چالش های جدی آن عدم تحرک اسپرم های حاوی DNA خارجی و در نتیجه قابلیت لقاح این اسپرم ها بوده است.  هدف از این مطالعه بررسی اثر شرایط محیطی گرمخانه گذاری اسپرم با DNA خارجی و محیط ترانسفکشن و همچنین تاثیر پارامترهای اسپرم در میزان ترانسفکشن اسپرم گوسفند است.  در این تحقیق اثر دمای مختلف انکوباسیون (5، 20 و ºC 37)، سه محیط مختلف (PBS، TCM و DMEM)، حضور FBS در محیط، زنده مانی و تحرک اسپرم و ظرفیت پذیری اسپرم در میزان و شدت جذب DNA با استفاده از پلاسمید EGFP نشان دار شده با رودامین ارزیابی شد.  نتایج نشان دادند که گرمخانه گذاری اسپرم ها با پلاسمید در 37 درجه ی سانتی گراد میزان جذب بیشتری به دنبال داشت اما محیط های مختلف مورد بررسی و حضور یا عدم حضور FBS اثر معنی داری در میزان ترانسفکشن اسپرم نداشتند.  همچنین میزان تحرک اسپرم و ظرفیت گیری اسپرم ها نیز اثر معنی داری در میزان جذب نداشتند.  در همه ی آزمایشات انجام شده تمام اسپرم های داری جذب واقعی DNA خارجی (جذب در ناحیه ی پشت آکروزوم) غیرمتحرک بودند و تغییر فاکتورهای مورد آزمایش نتوانست اسپرم ترانسفکت شده متحرک به دست بدهد.  با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر به نظر می رسد که می توان از اسپرم های با غشای آسیب دیده همراه با تزریق داخل سیتوپلاسمی این اسپرم ها جهت انتقال ژن به واسطه ی اسپرم (SMGT-ICSI) برای تولید حیوانات ترانس ژنیک استفاده کرد.