همه گیری کووید 19 و چالش تهدیدات و منازعات منطقه غرب آسیا

شیوع ویروس کرونا در چین از اواخر سال 2019، همه دنیا را متاثر کرده است. اگرچه این بحران، جهانی است، قطعا تاثیر و پیامدهای آن بر همه مناطق جهان یکسان نخواهد بود. در این شرایط سوال این است که چرا همزمان با شیوع کووید  19 در غرب آسیا، منازعات و درگیری‌های نظامی تداوم و شدت بیشتری یافته است؟ در منطقه غرب آسیا، آنچه موجبات هراس و نگرانی دولت‌های همسایه به‌ویژه دولت‌های ضعیف و شکننده را بیشتر کرده، هراسی است که این دولت‌ها از تحرکات نظامی طرف‌های درگیر و یا گروه‌های تروریستی افراط‌گرا _ که در زمان شیوع ویروس کرونا بیشتر شده است _ دارند. به عبارت دیگر، با درگیری این دولت‌ها با برنامه‌ها و اقدامات پیشگیرانه بهداشتی برای کنترل و مهار کووید  19 که بخش عمده‌ای از درآمد ملی آنها صرف این مسئله می‌شد و به‌عبارتی، این بیماری توان اقتصادی این دولت‌ها را بیشتر از قبل تحلیل برده بود، گروه‌های تروریستی با درک و فهم این موضوع، به‌سرعت از خلا امنیتی به‌وجودآمده بهره برده و درصدد کسب و توسعه اهداف منطقه‌ای خود برآمده‌اند؛ ازاین‌رو، با افزایش درگیری‌های نظامی مجدد دولت‌ها با این گروه‌ها و نقض آتش‌بس‌های موقتی که برای کنترل ویروس کرونا ایجاد شده بود، تهدیدات امنیتی منطقه، همانند گذشته برمبنای تهدیدات نظامی تفسیر و درک گردید. به عبارت دیگر، الزام ساختار منطقه‌ای که مبتنی‌بر فقدان اقتدار مرکزی و بی‌اعتمادی دولت‌های همسایه به یکدیگر و تلاش برای برقراری توازن تهدید در برابر دشمنانشان بوده، با شیوع کووید  19 و تهدیدات اقتصادی، سیاسی امنیتی و اجتماعی که فراروی این دولت‌ها قرار گرفته است، همچنان برداشت ذهنی این دولت‌ها مبتنی‌بر تهدیدات نظامی است و ایجاد ترتیبات امنیتی مشترک را که لازمه مقابله با این بیماری بوده، دور از ذهن ساخته است. البته در این روند نباید نقش مداخله قدرت‌های بزرگ در منطقه و تلاش برای کسب جایگاه جدید برای خودشان را نادیده گرفت.