بررسی اثر خستگی بر طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در وزنه برداران نوجوان طی حرکت یک ضرب و دوضرب

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر خستگی بر طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در وزنه برداران نوجوان طی حرکات یک ضرب و دوضرب بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. 15 وزنه بردار نوجوان 12 تا 17 ساله با هماهنگی با هیات وزنه برداری استان اردبیل به طور هدفمند انتخاب شدند. از سیستم الکترومایوگرافی بدون سیم با 8 جفت الکترود سطحی دوقطبی برای ثبت فعالیت الکترومایوگرافی (نرخ نمونه برداری: 1000 هرتز) عضلات اندام تحتانی طی حرکات یک ضرب و دوضرب استفاده شد. برای انجام پروتکل مناسب خستگی عملکردی هر آزمودنی حرکت اسکوات را برحسب 50 درصد از وزن بدن تا حد واماندگی ادامه دادند. از آزمون آماری آنالیز واریانس دوسویه به منظور تحلیل آماری داده ها استفاده شد (05/0>P). نتایج نشان داد میانه فرکانس عضله پهن داخلی در حرکت یک ضرب، بعد از اعمال خستگی در مقایسه با قبل از اعمال خستگی افزایش معناداری داشت (023/0=P؛ اندازه اثر بالا). به علاوه میانه فرکانس فعالیت عضله نیم وتری در حرکت یک ضرب بیشتر از حرکت دوضرب بود (047/0=P؛ اندازه متوسط). همچنین میانه فرکانس عضله راست رانی (021/0=P؛ اندازه اثر متوسط) و دوسررانی (033/0=P؛ اندازه اثر متوسط) در حرکت دوضرب، بعد از اعمال خستگی در مقایسه با قبل از اعمال خستگی افزایش معناداری داشت. نتایج نشان داد طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین عضلات اندام تحتانی در دو حرکت یک ضرب و دوضرب قبل و بعد از اعمال خستگی پاسخ های متفاوتی را نشان دادند. به همین دلیل لزوم اجرای تمرینات اختصاصی برای هر عضله در تکنیک های مختلف ضروری است.