جستاری پیرامون عوامل کالبدی موثر برسکونت با رویکرد پدیدار شناسانه به مفهوم مکان

پدیدارشناسی در اصل تعبیری نه معمارانه، بلکه فلسفی است. بدین معنا که در آغاز، این فیلسوفان بوده اند که این واژه را جهت بسط تفکرات فلسفی شان به کار برده اند. پدیدارشناسان معماری با مد نظر قراردادن قابلیت های پدیدارشناسی در هر دو قلمرو نظر و عمل، دغدغه های بنیادین آن را چونان نقطه ی عزیمت کار خود قرار داده و سعی کرده اند تا با تحلیل معمارانه ی آن ها، درکی متفاوت و نو از معماری و محیط ارایه دهند. پدیدارشناسی ذاتا یک روش تحقیق کیفی است که هر چند نقطه شروع آن فلسفه است. این روش تحقیق نظام‌دار و دقیق، یکی از رویکردهای تحقیق است، که به جلوه گری و نمایاندن ادراکات تجربه انسانی در مورد انواع پدیده‌ها در معماری می‌پردازد. پژوهش حاضر، بصورت مروری ارایه گشته و نوع آن توسعه ای و راهبرد آن بصورت کیفی است. راهکار این تحقیق کتابخانه ای می باشد و جمع آوری اطلاعاتش از روش کتابخانه ای و استناد به کتب، مقالات و مجلات معتبر داخلی و خارجی صورت گرفته است. فرآیند سازماندهی انجام تحقیق بصورت گام به گام می باشد. روند اجرایی روش تحقیق پژوهش حاضر بدین صورت بود که مفهوم پدیدارشناسی مکان از منظر نظریه پردازان این حوزه پرداخته شده و به شناسایی مولفه های مبانی نظری که در رابطه با پدیدارشناسی مکان مطرح بود با ارایه توضیحات و در ادامه ی آن در قالب جداولی ارایه گشته است و در نهایت به هشت اساسی که شامل پیکره و سیما، نظم فضایی، رویداد، خاطره، هویت فردی، ریخت شناسی فضا و دیالکتیک درون و برون، ریخت شناسی فضا و محصوریت، ریخت شناسی و کارکترها می باشد که هر یک از این آیتم ها دارای چهار ریز مولفه است ارایه شد که مبنا و معیار سنجش و الگوی پدیدارشناسی مکان در قالب مسکن امروزیست.