شناخت معماری فرهنگی در معماری ادیان (نمونه موردی: بافت شهری تاریخی زرتشتیان یزد)

اعتقادات و باورهای مذهبی به عنوان اصلیترین نیازهای انسان هست. نیاز به یافتن مسیر درست، فهم و برقراری ارتباط با مبدا وجودی، فهم غایت و هدف زندگی و نقش آدمی در این جهان، چگونگی ارتباط آدمیان با خود، خدا و دیگران و همچنین طبیعت ازجمله نیازهایی هستند که تنها دین پاسخگوی آنها میباشد. ازآنجاییکه انسان موجودی فطری است و بر اساس فطرت خویش روش زندگی خویش را آگاهانه انتخاب میکند برنامه ای که این مسیر را برای وی میسر میسازد همان دین میباشد که از جانب خداوند در اختیار وی قرار داده شده است که زندگی را در نگاه انسان خداپرست و باایمان دارای معنا و جهت میسازد و هدفی را دنبال میکند و آن هدف نیز سعادت آدمی میباشد و غافل شدن از خداوند باعث ایجاد احساس تنهایی و زندگی را برای وی پوچ می سازد. یکی دیگر از اثرهای بارز دین در زندگی افراد اجتماعی بودن و برقراری ارتباط با انسانهای اطراف به دور از تفاوتهای موجود در دینها میباشد. درواقع جامعه ای که بخواهد به سعادت واقعی برسد باید مهمترین عنصر آن یعنی ادیان با یکدیگر روابطی دوستانه داشته و به شناخت و گفتگو با یکدیگر بپردازند و اجازه ندهند تفاوتهایی که در دین و مذهب وجود دارد بر روابط آنها سایه افکند و آنها را از اهداف خود دور سازد. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است تا بتوان با شناخت اصالت دین و تاثیر آن بر فرهنگ و معماری ایرانی و تکیه بر عرفان که پل ارتباطدهنده ی ادیان میباشد و کاربرد نمادهای عرفانی در معماری به منظور احیای فرهنگ دینداری و احیای بافت شهری تاریخی بتوان طرحی بارویکرد عرفان ارایه نمود.