بررسی و ارزیابی روش های بهسازی ساختمان های مصالح بنایی با استفاده از روش DEMATEL فازی

از دیرباز، استفاده از ساختمان های مصالح بنایی در ایران رواج داشته است و در بسیاری از شهرها و تقریبا در اکثر مناطق روستایی، قسمت اعظم ساختمان های این مناطق را شامل می شوند. با توجه به آسیب پذیر بودن این نوع ساختمان ها در برابر زلزله و نیز با عنایت به این که کشور ایران بر روی کمربند زمین لرزه قرار دارد، ساختمان های بنایی بیشترین صدمات جانی و مالی ناشی از زلزله را به خود اختصاص داده اند. ازاین رو، بحث مقاوم سازی این ساختمان ها، کاملا ضروری می باشد. بر همین اساس، هدف اصلی این تحقیق شناسایی و اولویت بندی روش های بهسازی ساختمان های مصالح بنایی می باشد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها، ابتدا روش های مهم بهسازی این نوع ساختمان ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای شناسایی گردید و در فرآیند تحلیل از نظرات خبرگان که شامل 7 کارفرما، 5 شرکت پیمانکاری، 3 شرکت مشاور و 15 استاد دانشگاه بود، بهره گرفته شد. در این پژوهش، تعداد 10 روش که بیشترین درجه تکرارپذیری را در مقاوم سازی ساختمان های مصالح بنایی داشته اند، انتخاب گردید. در ادامه جهت استفاده از روش DEMATEL فازی هر یک از روش ها امتیازدهی گردید و درنهایت تاثیرگذاری و تاثیرپذیری هریک از عوامل مشخص گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که روش تقویت دیوارهای سازه بنایی به وسیله شاتکریت (B3) به عنوان تاثیرپذیرترین عامل و روش استفاده از آلیاژهای حافظه دار شکلی (B7) به عنوان تاثیرگذارترین عامل در بهسازی ساختمان های مصالح بنایی، مطرح می باشد.