قدرت بازدارندگی رسانه ای تلویزیون و کاربست دفاعی آن؛ با تاکیدبر توانمندسازی فردی

اهمیت رسانه تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران تا بدانجاست که امام خمینی(ره)، صداوسیما را یک دستگاه عظیم آموزشی و تربیتی و به منزله یک «دانشگاه عمومی» می دانند که در سطح کشور گسترده است. مقام معظم رهبری نیز در توضیح دانشگاه بودن آن، صداوسیما را مدرسه ای عمومی برای همه اقشار در سراسر کشور می دانند که در آن پیام ها، پایه ها، مفاهیم و درس های اسلام ناب، انقلابی و واقعی تدریس می شود. هدف این مقاله درراستای راهبرد بازدارندگی رسانه ای، طراحی مدلی به منظور نهادینه سازی برنامه های توانمندسازی افراد از مجرای تلویزیون است. روش تحقیق مورداستفاده، آمیخته اکتشافی و با استفاده از راهبرد گونه شناسی است. جامعه آماری این پژوهش را صاحب نظران این حوزه تشکیل داده اند. در بخش کیفی، نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری نظری 13 نفر و در بخش کمی 385 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته فردی و پرسشنامه محقق ساخته است. تحلیل داده ها براساس مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار Smart-PLS انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عوامل محیطی، انسانی، تلویزیون، برنامه ریزی و ویژگی های مخاطب می توانند متغیر توانمندسازی فردی را پیش بینی کنند. آزمون مدل نیز نشان می دهد، مدل پیشنهادی 7/62 درصد از تغییرات مربوط به توانمندسازی فردی را تبیین می کند. براساس نتایج نهایی پژوهش، تلویزیون جمهوری اسلامی ایران بر توانمندسازی فردی اثر مستقیم دارد.