بررسی تاثیر سطح تحصیلات نیروی انسانی در کارایی صنعت ریلی ایران و نقش دانشکده مهندسی راه آهن

گسترش بی رویه آموزش عالی و افزایش تعداد بیکاران، به ویژه در رشته های مهندسی، از دغدغه های اصلی سال های اخیر کشور بوده است. در این میان رشته مهندسی راه آهن که بر اساس نیازهای صنعت ایجاد شده است، توانسته نقش مثبتی در تقویت بدنه کارشناسی مورد نیاز داشته باشند. در این پژوهش اقدامات انجام گرفته و تجارب دانشکده مهندسی راه آهن در این خصوص بررسی می شود. سپس با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها مدل ریاضی جهت بررسی عملکرد نواحی 19گانه راه آهن، براساس نیروی انسانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که کمترین مقادیر مازاد ورودی، مربوط به مقطع کارشناسی و بالاتر با 2درصد بوده است و بیانگر آن است که سیاست گذاری صحیحی در این راستا صورت گرفته است. نواحی کارا (کارایی 1) از نقطه نظر نیروی انسانی عبارتند از فارس، جنوب شرق، شمال غرب، تهران و لرستان.  بیشترین نیروی مازاد کارشناسی و کاردانی در ناحیه شرق به ترتیب با 30 و 21 نیروی مازاد و بیشترین نیروی مازاد دیپلم و پایین تر در ناحیه هرمزگان با 172 نفر ملاحظه می شود. در مجموع کل کشور نیز 14درصد نیروهای دیپلم و کمتر مازاد هستند که می بایست در استخدام های آتی مورد توجه قرار گیرد و کمترین میزان جذب در این سطح صورت پذیرد.