تحلیل اثر گرمادرمانی با نانوذرات مغناطیسی بر بافت های سرطانی

گرما درمانی یکی از روش های غیرتهاجمی درمان بیماری سرطان است. در این روش، گرما را به شیوه های مختلفی می توان ایجاد کرد که یکی از آن ها تزریق نانوذرات مغناطیسی به شکل محلول به محل تومور و قرار دادن آن در میدان مغناطیسی می باشد.

نوع مطالعه حاضر تحلیلی است و در این پژوهش به کمک روش های محاسباتی، مدل سازی انجام و از داده های حاصل از آزمایشات تجربی به عنوان شرط مرزی استفاده شد. مساله با هندسه ای متشکل از لایه های مختلف پوست، بافت مجاور، تومور و محل تزریق و با فرض متقارن محوری حل شد. تاثیر ایجاد تغییر در محل تزریق، انجام دو تزریق با حجم کمتر و مقایسه با یک تزریق با حجم زیاد و در نهایت بررسی تاثیر دمای محلول تزریق شده در توزیع دمای بافت ها بررسی شد.

نتایج نشان داد که تزریق حجم کمتری محلول اما در چند محل می تواند بسیار موثرتر باشد و حجم بیشتری از تومور را به دمای بالای 42 درجه سانتی گراد یعنی دمای مورد نظر در هایپرترمیا برای از بین بردن سلول های سرطانی برساند. نتایج تزریق با دمای 37 درجه سانتی گراد یعنی هم دما با بافت مجاور  از تزریق در دمای محیط موثرتر بود و در زمان کمتری به دمای مطلوب رسید.

نتیجه گیری:

با توجه به نوآوری این تحقیق در منظور نمودن داده های حاصل از آزمایشات تجربی روی محلول حاوی نانوذرات کبالت فریت پوشش داده شده با پلی اتیلن گلیکول به عنوان شرایط مرزی مساله در مدل سازی، این مطالعه در پیش بینی دقیق تر شرایط کلینیکی گرما درمانی قدم موثری محسوب می شود.